EKMEK VE GÜL PROGRAMINA DAİR...

EKMEK VE GÜL 

Hafta içi Hergün saat 14.30'da Hayat Televizyonu'nda...

Hayat Televizyonu ekranlarına 14 Nisan 2008’de "merhaba" dedik. Günlere vurunca kısa, verilen emeğe ve harcanan çabaya bakınca oldukça uzun sayılabilecek programımızın, “Ekmek ve Gül”ün hikayesini paylaşmak istiyoruz sizlerle. Bu hikaye ne zaman başladı derseniz, hemen belirtelim, programın başladığı 14 Nisan 2008 değil bizim başlangıç tarihimiz...

Bir sabun köpüğü kadar ömrü olmayan her şeyin karşımıza doğru yorum olarak çıktığı, ekranlarında ne görsek boğulduğumuz televizyon kanallarına alternatif olacak hayatın ikinci kanalı olarak karşınıza çıkma heyecanı taşıdığımız ilk günlerden beri kadınların sesi olacak, sorunları yeniden sorun haline getirmeden çözecek, kadınların görünmeyen emeklerini görünür kılacak bir program olması gerektiğini söylüyorduk. Kadınların biriktirdiği deneyimlerden yararlanacak, televizyonla yeniden kurulan eril anlayışın karşısında yer alan kadınların bu zamana kadar yürüttüğü tartışmaları onlarla birlikte daha iyisini yapmak üzere pratiğe çevirecek bir kadın programı yapma heyecanıyla yola çıktığımızda sadece 3 kadından ibaret küçücük bir ekibimiz vardı. Yalnızca 3 kadınla bunca işin altından kalkabilir miydik? Belki de deli cesaretiyle bu taşın altına elimizi soktuğumuzda yapmak istediklerimizi kadınların özgürlük ve eşitlik mücadelesinde ter döken kadın arkadaşlarla paylaştığımızda 3 kadın olmayacağımızı biliyorduk. Ve böyle de oldu. Eksiklerimiz yanlışlarımız olmadı mı? Evet, oldu. Ama bugün “Ekmek ve Gül” Hayat Televizyonu izleyicisi olan-olmayan her kesimden kadının kendini bulduğu bir program olma iddiasını taşıyabilecek bir düzeye ulaştı.

NASIL BİR KADIN PROGRAMI?
Biz nasıl bir kadın programı yapmak istiyorduk, bu zamana kadar neler konuştuk, kadınların karşısına çıkarken hangi aşamalardan geçiyoruz biraz bunları anlatmak istiyoruz.

Programımıza neden Ekmek ve Gül dedik?
 slında tam da Ekmek ve Gül deyince aklımıza, yüreğimize düşen ilk hisler yüzünden bu ismi koyduk programa. Kadın olarak hayatın her alanında var olduğumuzu gösteren bir program yapmamız gerektiğini düşündük en başta. Çünkü hepimizin yaşadığı gibi tencerenin nasıl kaynayacağı ya da ayın sonunun nasıl geleceği sorusu döner dolaşır kadınları bulur. Ayakta durmak ister, kendisi olmak ister. Bu yüzden ekmek ister kadın. Yalnız kendi için değil, yakınlarının da hayatı güvende olsun diye. Ekmek kavgası verilir ama elbette bununla sınırlı değildir hayata dair sözümüz. Hayatın tüm güzelliklerinden yararlanmak da hakkıdır kadının. Gül de ister o yüzden. Kadınların “ekmek ve gül”de simgeleşen daha iyi bir hayat mücadelesi önceki yüzyılın başlarına kadar uzanır. Ama hâlâ ortak talebimiz “Ekmek ve Gül”…

Bir ayağı sokakta olan, işyerlerinde, grev çadırlarında, evin dört duvarı arasında hayatı yeniden kuran kadınların arasında, kendisine dayatılanlara karşı mücadele eden kadınların yanında olan bir program oldu Ekmek ve Gül. Kadınların bedenleri üzerinden dönüp dolaşan hiçbir konuda konuşulmasına izin verilmeyen kadınların kürsüsü olmak, hiçbir uygulamada kadınları gözetmeyen politikacıların yakasını bırakmayan kadınların sokaktaki taleplerinin savunucusu olmak, daha önce hayatında bir kez olsun polisle karşı karşıya gelmeyen kadınların evlerini, ekmeklerini, işyerlerini savunma anlarında yanlarında olmak sorumluluk da gerekiyordu ve biz bu sorumluluğu sonuna kadar yerine getirdik.

NELER YAPTIK?

• Medyayı tartıştık kadınların gözünden, medyada kadının temsilini eleştirdik bu işe gerçekten gönül vermiş kadınlarla. Kampanyalara sahip çıktık ve kendi televizyonumuzda da bu işin mücadelesini yürüttük.

• Kentsel dönüşümle evlerinden edilen Başıbüyüklü, Sulukuleli, Mamaklı, Antepli, Malatyalı... kadınları konuk ettik dertlerini, mücadelelerini, bu mücadelede edindikleri deneyimleri diğer kadınlarla da paylaşsınlar diye.

• Sosyal güvenlik adı altında yürütülen sosyal güvencesizlik yasasına karşı sokaklarda, iş yerlerinde eylemler yapan kadınlarla, konuyla ilgili çalışmalar yapan kadın akademisyenlerle SSGSS’nin kadınlar için ne anlama geldiğini tartıştık, sokağa sorduk ne düşündüklerini, kadınlara sorduk ne talep ettiklerini.

• Her 23 Nisan’da başbakanların, cumhurbaşkanlarının, valilerin koltuğuna oturan küçük çocukların gariban hallerini de, Ayazma’da, Başıbüyük’te, Sulukule’de, Sincan’da, Okmeydanı’nda, Diyarbakır’da, Kırklareli’nde yaşayan çocukların en güzel çağlarının zorluklarını da getirdik ekrana. İstanbul Valisi’nin koltuğuna oturan küçük Eylem’in “kreş açacağım” cümlesini de gösterdik.

• Kadınlar için 1 Mayıs ne anlama geliyor, bunu da tartıştık işçi kadınlarla, sendikacı kadınlarla, işsiz kadınlarla, genç kadınlarla, ev kadınlarıyla. Gülsuyu’nda bir tekstil atölyesi oldu mekanımız, bir yandan çalışıp bir yandan bizimle sohbet eden kadınların hayat hikâyelerini paylaştık izleyicimiz olan kadınlarla.

• Kadınların gündemine oturan her şey bizim de gündemimiz oldu; haksız tahriki konuştuk, boşanma meselesini konuştuk, çocuk istismarını, şiddeti, sığınma evlerini, ailenin korunmasına dair kanunu konuştuk. Konuyla ilgili çalışmalar yapan kadınları davet ettik. Sözlerini kesmeden dinledik onları, söyleyecekleri bitmeden bitirmedik hiçbir programı.

• Kadınların siyasete katılımını konuştuk, kendine yer açmış kadınları konuk ettik, deneyimlerini paylaştık. Kadınları söz söylemeye davet ettik. Aldığımız her yanıt yeni bir deneyimin yolunu açtı.

• İstihdam paketinin tartışıldığı günlerde kadınların işsizliğe, güvencesizliğe, ev içlerine mahkûm edilmelerini tartıştık.

• “Piyasa koşullarına uygun olmadıkları” gerekçesiyle sesleri kesilen sanatçı kadınların, amatör grupların, farklı dillerden farklı seslerden farklı düşüncelerden kadınların platformu olduk.Eğlenmesini de biliriz, gülmesini de dedik.

• Kürt kadınlarının kendi dillerinden dinledik sorunlarını, onlara gittik yaşadıkları coğrafyalara. Onların sesi olduk. Savaşın yarattığı koşulların omzumuza bindirdiği yükleri konuştuk bu yükleri daha fazla taşımamak için..
• Sağlık sorunlarını, modayı, güzelliği, estetiği de konu ettik, kadınlarla tartıştık, bilgilerimizi paylaştık.

Ve bütün bu konuları konuştuğumuz, tartıştığımız, birlikte ses verdiğimiz kadınlar artık Ekmek ve Gül’ün yapımcıları, yani artık küçük bir ekip değiliz. Bu yazıyı okuyan çoğunuzla en az bir kere yan yana geldik, en az bir kere görüştük, en az bir kere bir paylaşımda bulunduk…

Şimdi kadınlar olarak dayanışmaya her zamankinden fazla ihtiyacımız var. Hayatın yalnızca seyircisi değil, üreteni- yaratanı- değiştireni olarak da size her zaman ihtiyacımız var...